واژه " آبان " پیش از هر چیز و بی آن که در جست و جوی معنایش باشیم مرا به یاد آباد و آبادانی می اندازد !!

چند روز پیش شروع تحریم های جدید علیه ایران بود و دور دوم این تحریم ها از آبان ماه آغاز می شود . تلاش کردم تا در چهره های مردم و در گفت و گو هایشان چه در کوچه و یا خیابان و چه آن وقت که به نزدم می آمدند تاثیر روانی این تحریم ها را بیابیم و جست و جو کنم . نتایج این تلاش هم دردناک و هم تاسف آور بود . مانند همه رخدادهای تاثیر گذار بر زیر ساخت های کلان یک کشور که پس از مدت زمانی نه چندان دراز به واکنش های عمومی مردم منجر می شود این رخداد هم ابتدا با انتظار و توهم همراه بود و سپس انفعال و بلاتکلیفی را از پی داشت و حال به سر گیجه ای از سر ناچاری منجر شده است . کمتر کسی قوای تحلیل این رویداد را دارد و آن ها هم که جرأت تحلیل کردن و نتیجه ای درست گرفتن از تحلیل هایشان دارند از انگشتان دست و پا کمتر هستند . دلیل این امر هم آن است که اگر تحلیل های درستی از وقایع کلان پیرامون مان داشتیم کارمان به این جا نمی کشید . 

پیش از هر چیز تاثیر دور اول تحریم ها در عموم مردم و واکنش هایشان به فردای اقتصادی سیاسی و اجتماعی کشورمان تشویش و اضطراب بود . حتی برای آن ها که نه از سیاست چیزی می دانند و نه از دانش اقتصاد و نه علوم اجتماعی ، فضاي این روزها در جزیی ترین رفتارها و واکنش هایشان چنان تاثير گذار بود که بی ربط ترین و نادرست ترین تحلیل ها را ارایه می دادند . وقتی این برداشت ها به رفتارهای عملی منجر می شد ( درست مثل رفتارهایشان هنگام خرید اجناس به خوبی می شد بلاتکلیفی ، هراس از آينده و سردرگمی دید . 

اما من دغدغه دیگری دارم . بیش از هر چیز نگران ارزش های اخلاقی هستم که در این بازی های پلید و سیاه سیاسی از دست می روند یا کمرنگ تر از پیش می شوند . دغدغه من زوال و یا نابودی این ارزش هاست . مصاحبه ها و گفته های مسوولین و روساي کشور مانند رییس جمهور نشان دهنده همان دودلی ها و هراسی است که از فردا دارند ، دلیل آن هم معلوم است : هیچ پشتوانه ای از گذشته برای خود و کشور ایجاد نکرده اند . ما تجربه های این روزها را در سال های گذشته مانند روزهاي پایانی جنگ با عراق در پذیرش کنوانسیون های سازمان ملل متحد و عهدنامه های حقوق بشر و همین چند سال قبل در پذیرش توافق هسته ای ( برجام ) داشته ایم و این بار از همان راه های خطای گذشته می رویم و به همان جایی می رسیم که امروز هستیم . جایی که تجربه نشان داده نا کجا آباد است و فردایی ندارد . 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: